top of page

Wat mij inspireert ......

zet het blauw

van de zee                                                             

tegen het

blauw van

de hemel veeg

er het wit

van een zeil

in en de

wind steekt op                 willem hussem

Een van de inspiratiebronnen in mijn werk en leven is het kleine boekje van Martin Buber ‘De weg van de mens’.

Daarin staat onder andere het volgende geschreven:

……..en met nog grotere kracht is hetzelfde naar voren gebracht door Rabbi Susja, toen deze kort voor zijn dood zei:’ In het toekomende Rijk zal mij niet gevraagd worden: ‘Waarom zijt gij niet Mozes geweest?’

Mij zal gevraagd worden: ‘Waarom zijt gij niet Susja geweest?’

Buber zegt dan: 'Juist in de verscheidenheid der mensen, in de verscheidenheid van hun aanleg en neigingen, ligt de grote mogelijkheid voor het mensdom'.

Martin Buber

Sta op en schitter

want lang was de nacht en bitter

de strijd met oude fantomen

maar nu is het morgen

nu wordt het tijd om blinkende dromen

waar te maken – weet je geborgen

in een nieuw licht

Wij zijn kleiner dan wij zijn                                                 

zoveel gaven laten rusten

zoveel liefde niet gedeeld

zoveel warmte ingehouden

zoveel tederheid verspeeld

zoveel angst en zorg verzwegen

zoveel aandacht niet beloond

zoveel zwijgen niet begrepen

zoveel eerbied niet getoond

Vat moed en schitter en richt

je op wat komen gaat

want je hart wordt witter

en de dag verwacht

je eigen, herboren gelaat

Groter zijn wij dan wij zijn

wat verhindert ons te leven

wat weerhoudt ons van de dans            

zoveel rijkdom om te delen

zoveel innerlijke glans

zoveel dromen nog te dromen

zoveel onvermoede kracht

die de geest in ons doet stromen          

ons doet uitgaan in de nacht

Liever zijn wij dan wij zijn

laten wij de rotsen breken

in het steenland van de trots

mededogen welt in beken

uit de altijd milde bron

echte aandacht voor de ander

schouwen in 't verborgen licht

handen reiken, ruimte scheppen

als de vrede is ontwricht

Wij zijn wijzer dan wij zijn

wijsheid is ons diepste gaan

is het weten van de eenheid

in de glimlach van de schepping

is het licht van ons bestaan

Catharina Visser      (naar Jesaja 60:1)

22 maart 2016

Laten we durven

Griet op de Beeck    

Laten we graag zien omdat we dat kunnen,

en leven – voluit en gretig –

omdat wij dat mógen en het daarom dubbel zo goed moeten doen.

Laten we beter leren weten,

niet meer morsen met de dagen

die al die anderen, daar, zomaar, opeens zijn kwijtgeraakt.

Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels.

Laten we mensen zijn.

En helemaal onszelf worden,

niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren.

Laten we moed houden,

durven wankelen en redden wat er te redden valt.

Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar.

Laten we stoppen met hopen

en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren,

en mild zijn voor wie dat nog niet kan.

Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten.

Laten we pantsers afleggen,

en het en de andere tegemoet treden, telkens weer.

Laten we slapende honden keihard wakker maken.

Blijven geloven in dromen die ook uitkomen.

Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen,

alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust.

En laten we minachting koesteren voor de hopeloosheid,

weten wat we waard zijn, onszelf gunnen wat we verdienen,

want dat is vaak meer dan we geneigd zijn te denken.

En laten we begrijpen wat de liefde is,

onthouden dat dat alles is, of toch bijna.

Laten we durven. Ja.

bottom of page